• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Ga naar de chocolade- en koffiefabriek van Claudio Corallo

In deze fabriek laat men jou zoveel soorten handgemaakte chocolade proeven dat jij en je smaakpapillen er versteld van zullen staan! Van 100% pure chocolade tot chocolade met gember, je kan het allemaal proeven. Oh, en de smaak van een bepaalde koffie die je hier in het labo proeft, zal je nog heel lang bijblijven! Zoals de cacaoliefhebbers weten, is Claudio Corallo een echt instituut, dus je wilt dit echt niet aan je voorbij laten gaan. De waarde van het bezoek weegt ruimschoots op tegen de prijs van het kaartje (slechts 4 euro).

Bezoek het Nationaal Museum

Een korte stop bij het museum, ook bekend als het Sao Sebastiao Museum, dat in een oud fort is gehuisvest is ook een must. Vooral als je meer over de geschiedenis van São Tomé te weten wilt komen. De tentoongestelde stukken vertellen je verhalen over de koloniale tijd, slavernij, voodoo en zelfs feiten over de schildpaddenpopulatie. Eigenlijk alles wat je zou willen weten.

Wat te doen in het noorden

Bereid je na de hoofdstad voor om naar het noorden te gaan voor wat extra avontuur. Je kan een kleine 4×4 huren en zelf het gebied verkennen, of je kan een privégids nemen die een auto voor je regelt en je de mooiste plekjes laat zien. Ik had het geluk te worden rondgeleid door Sipson die me meerdere prachtige stranden, lokale gemeenschappen, oude koloniale gebouwen en nog veel meer liet zien. Daarnaast was zijn Engels nog eens onberispelijk. (Neem contact met hem op via emailsipsonabril@hotmail.com of Dream Island Tours).

Observeer de vissers

Rijdt de talloze vissersdorpjes niet voorbij en maak kennis met het plaatselijke leven. Nog maar enkele maanden geleden werd ik in Kenia geconfronteerd met de gevolgen van de droogte. Gelukkig is dat in São Tomé niet het geval en is er overal eten in overvloed. Overheerlijke groenten en fruit blijven overal opduiken. Volgens Sipson lijdt niemand in São Tomé ooit honger, omdat iedereen toegang heeft tot gratis fruit en groenten (dankzij de ongelooflijke natuur) en schoon drinkwater. Zoals ik zelf heb kunnen vaststellen, is dit helemaal waar. Ik kon het aantal bananenbomen dat we passeerden niet eens tellen (ik vraag me zelfs af waarom ze deze enorme hoeveelheid niet exporteren). Het was een genot om de plaatselijke mama’s hun kinderen op hun rug te zien dragen, getooid met kleurrijke sjaals, terwijl ze manden met eten, gewassen kleren en andere dingen op hun hoofd vervoerden.

De kleine houten huisjes langs de weg, met spelende kinderen op straat en de plaatselijke bevolking die kleren wast in de rivieren, zijn ook de moeite waard om te observeren omdat ze boekdelen spreken over het eenvoudige maar rijke leven dat deze mensen leiden. Kleine details maken het verschil. Zaterdag is bijvoorbeeld wasdag, dus dan zie je de meeste mensen aan de rivier om te wassen.

Hier is een briljant feit: onderwijs is gratis in São Tomé, de ene groep kinderen begint om 7 uur ‘s ochtends met de lessen en die duren tot 12 uur ‘s middags. De andere groep gaat dan om 12 uur naar school.

Stop bij de Batepa Massacre memorial

Wist je dat de slavernij in São Tomé pas eindigde in 1875? Wist je ook dat het geweld en de onrust ook daarna nog doorgingen? Dit verleden moet worden erkend en de vele lokale bewoners die stierven in de strijd voor vrijheid verdienen ons respect. Ga daarom langs bij het gedenkteken in het dorp Fernão Dias om je respect te betuigen en meer te weten te komen.

Het verleden van deze idyllische plek, zoals dat van veel Afrikaanse kolonies, is ook een verleden van bloedvergieten. Volgens vele historische verslagen was São Tomé onbewoond toen de Portugezen het ontdekten, maar dit wordt in twijfel getrokken. Er is namelijk niets geschreven van vóór de Portugese vestiging, of misschien is het vernietigd… wie zal het zeggen?. Een bijzonder gruwelijk geval vond plaats op 3 februari 1953. In wat later bekend werd als het Bloedbad van Batepa, werden honderden (en volgens sommige schattingen duizenden) creoolse boeren afgeslacht door de koloniale administratie, omdat ze niet akkoord gingen met gedwongen arbeid als contractarbeiders. Hun lichamen werden op deze exacte plek in de oceaan gedumpt, de plek van het gedenkteken. Deze dag wordt tot op de dag van vandaag herdacht door de plaatselijke bevolking, die hier samenkomt om te bidden en te herdenken.

Het was pas in 1975 dat dit kleine land zijn onafhankelijkheid kreeg.

Geniet van de onontdekte stranden

Op veel van de onontdekte en adembenemende stranden (zoals Tamarindo beach en Governador beach), vind je gigantische baobabs die schaduw en comfort bieden. (Dit was de eerste keer dat ik een baobab zag en ik was helemaal overdonderd!) Het kristalblauwe water, de kleine houten kano’s, de schone stukken ongerept zand en de sereniteit maken deze stranden echt iets om je aan te vergapen. Wees alsjeblieft voorzichtig en laat geen afval achter – we hebben allemaal een rol te spelen in het schoonhouden van São Tomé. Er zijn sorteerbakken op elk strand, en dit is op zich iets wat ik nog niet in veel landen heb gezien.

Maak een snelle stop in Anambó

Ongeveer 30 km noordelijker ligt Anambo. Dit is de plaats waar de Portugese ontdekkingsreizigers voor het eerst aan land gingen in São Tomé. Het strand is erg mooi en voor geschiedenisliefhebbers is deze plek van groot belang.

Bezoek de Blue Lagoon

De Blue Lagoon, bekend als Lago Azul, is prachtig en heeft water van de meest perfecte temperatuur. Maar wees voorbereid want je hebt wel wat off-road vaardigheden nodig om hier te geraken, vooral als het de afgelopen dagen geregend heeft. Sommige vrienden kwamen vast te zitten op hun 4×4, maar onze dappere kleine Suzuki Jimny was een absolute trooper!

Het zwemmen hier was prachtig. Omdat het in São Tomé niet wemelt van de toeristen, heb ik uren alleen gezwommen voordat een koppel uit Portugal, en later een uit Frankrijk, zich bij mij voegde. Hier kun je met volle teugen genieten van de rust en de traagheid van São Tomé. Ik moest mezelf knijpen om te geloven dat deze parel nog niet verpest is door het toerisme. Dit was echt het paradijs op aarde… laten we hopen dat het in de komende jaren nog zo blijft.

Terwijl ik hier urenlang ronddwaalde, gebeurde er iets: Ik sprak met mezelf af dat ik heel, heel snel terug zou komen naar São Tomé. Eerlijk gezegd ben ik nog nooit in mijn leven zo ontspannen geweest, en ik kan niet wachten om die kalmte weer te ervaren. En daarna nog eens. En dan nog eens.

(Trouwens, een snelle opmerking: vergeet niet dat je op de evenaar bent, dus neem veel zonnebrandcrème mee. Het zou geweldig zijn als je een natuurlijke zonnebrandcrème te pakken kunt krijgen, want dat is beter voor de oceanen. ‘s Nachts moest ik mijn twee-in-een aftersun met DEET gebruiken – ik heb het op de harde manier geleerd!)

In het weekend zie je vrachtwagens vol locals hun weg zoeken naar de ongerepte stranden. Zoals eerder vermeld is het gemeenschapsgevoel in São Tomé sterk. Dus mensen gaan in groepen naar het strand, gewapend met veel fruit en heerlijk eten en palmwijn. De volwassenen genieten van gesprekken met elkaar, terwijl de kinderen voetballen of met de golven spelen. São Tomé heeft geen grote golven, dus het is niet de perfecte surfspot, maar wel heel veilig voor kinderen om in het heldere water te spelen. Ik zag zelfs kinderen die een stuk plastic uit de oceaan pikten en het ijverig in de vuilnisbak gooiden.

Het was echt verhelderend om deze scènes van gemeenschapszin te kunnen aanschouwen. Geen toeristen, geen verkopers met opzichtige souvenirs… alleen plaatselijke bewoners die samen van het strand genieten. Rondvliegende valken, op zoek naar schildpadeieren, en de plaatselijke bevolking die probeert deze eieren te redden en naar het schildpaddenopvangcentrum te brengen. Wat een leven!