Op avontuur in Kenia met A.S. Adventure & Solid: Deel 2

Een avontuur dat reizen, duurzaamheid en sociaal ondernemen samenbracht

Zoals het al duidelijk werd in het eerste deel van deze blog, zat mijn Afrika trip stampvol avonturen, spanning, geweldige contacten, ontmoetingen met dieren en heel veel groei opportuniteiten. Geniet ervan!

https://www.instagram.com/p/BpHqAuPHQWh/?utm_source=ig_embed

Verandering in het verschiet

De ochtend na het observeren van de traditionele dans werd ik wakker om 5u30 om meteen in ‘Ninja mode’ over te gaan. Wacht, wacht, ik ben niet gek.. er was echt een goede reden voor: een schorpioen in mijn badkamer! Ik slaagde erin het kleine mormel weg te halen, nam een douche en vertrok terug op ontdekking met onze Land Cruiser.

Tijdens dit ritje zagen we giraffen, olifanten, waterbuffels, koedoes, herten, impala’s en misschien zelfs een extreem giftige black mamba slang! Als kers op de taart kregen we ook een platte band in het midden van dit alles. Perfecte timing, toch?

https://www.instagram.com/p/BppYvuIF__U/?utm_source=ig_embed

Om 8u genoten we van alweer een fantastisch ontbijt in het Kivuli Camp waarna we weer vertrokken richting de kantoren van Wildlife Works en Hadithi.

Deze keer ontmoetten we Monica Makori van Zawadisha, een organisatie die microleningen verschaft aan vrouwen. Zij proberen levens van vrouwen te verbeteren ‘one loan at a time’. Zoals jullie weten ben ik een grote voorstander van vrouwelijke ondernemers en empowerment van vrouwen, dus dit project ligt me nauw aan het hart. Volgens Zawadisha is hun programma geen ‘liefdadigheid’ maar ‘verandering’. Gelijk hebben ze!

De kleine leningen worden door vrouwen gebruikt voor verschillende dingen, van lampen op zonne-energie en regenwaterpompen tot kookvuren. De organisatie biedt ook diensten aan zoals leiderschap en financiële basiskennis trainingen. Als extra weetje nog dit: in Kenya ligt de interest op een lening meestal rond 22%, Zawadisha vraagt maar 10%.

Vandaag zijn er meer dan 1800 vrouwen die genieten van dit voordeel. Ze hebben het eerder ook geprobeerd bij mannen maar dat werkte niet. Mannen voelden geen urgentie om het geld terug te betalen, bij vrouwen werkt dat beter. Zawadisha organiseert maandelijks ook gratis sessies over onderwerpen zoals hoe start je een bedrijf, hoe ga je om met schulden, hoe ben/word je een goede ondernemer, enz.

Dus waarom zijn Zawadisha en andere gelijkaardige programma’s zo belangrijk? Wel, 80% van de Keniaanse bevolking is analfabeet. Velen zijn vroeg gestopt met school, boda boda chauffeurs, of zitten vast in de cirkel van jonge zwangerschappen. Verandering is hier absoluut nodig.

Verandering is dus nodig. Mensen moeten leren hoe ze lampen op zonne-energie, waterpompen en andere dingen kunnen gebruiken om een bedrijf te starten. Buren 20 shilling aanrekenen voor een telefoontje is bijvoorbeeld al iets. Of kippen houden, yoghurt en zeep maken kan ook al wat inkomen genereren.

Andere geweldige initiatieven

Een ander initiatief waar we het uitgebreid over gehad hebben en waar ik persoonlijk verliefd op werd is Pink Panther. Daar gaat het ‘m om vrouwen in de motorfietsen wereld te krijgen. Je ziet het, vrouwelijk ondernemerschap kan in allerlei vormen voorkomen. Door vrouwen in een gemeenschap te versterken, kan je incest doen afnemen, drop-outs van school verminderen, zwangerschappen, geweld omwille van geslacht en zoveel andere sociale gevaren doen dalen. GLOW (Girls Leading Our World) behandelt deze problemen ook door workshops en sensibilisatie oefeningen.

Sommige problemen die ze me vertelde op deze trip waren dan ook enorm shockerend voor mij. Het is bijvoorbeeld door religie verboden om te masturberen, maar het is dan wel redelijk normaal om jonge kinderen en geiten te verkrachten?!. Dus als het op eigen genot aankomt, wat niemand kwaad doet, vrezen ze God maar niet als ze andere mensen of dieren kwaad doen.

Verder wordt ook menstruatie nog steeds als iets vies beschouwd. Jonge meisjes gaan vaak niet naar school omdat ze zich schamen. Ze worden gepest omdat ze zogezegd ‘vuil’ en ‘onrein’ zijn. Ze hebben ook geen basisbenodigdheden voorhanden zoals maandverband. Gelukkig kwam toen ASOS.com met hulp.

The ASOS Foundation, gesteund door ASOS.com, heeft zijn eigen workshop in de kantoren van Wildlife Works. Ik was verrast door een winkel/mode studio daarbinnen, waar men ook werkt. Ik moet je dan ook niet vertellen dat dit me ook wat ongemakkelijk maakte, ik dacht namelijk meteen aan hoe we allemaal bijdragen aan de massaconsumptie in onze maatschappij maar niet stilstaan bij de gevolgen voor de arbeid. Stof tot nadenken.

(Als je geïnteresseerd bent in bewuster winkelen, neem dan zeker eens een kijkje bij de merken die deze top duurzame mode blogger in België steunt.)

Gelukkig valt de ASOS workshop wel onder de paraplu van eerlijke mode, het personeel krijgt dan ook ontbijt en lunch op het werk. ASOS gebruikt afval stofjes om maandverbanden te maken en zo Keniaanse meisjes op school te houden. En hun inspanningen worden niet alleen in Kenia gemaakt. De organisatie, die werkt onder de slogan ‘mode met integriteit’, helpt ook benadeelde jonge mensen in India en Engeland.

We bezochten ook de zeepfabriek van Wildlife Works. Deze zeepjes zijn eerder op kleine schaal en artisanaal in plaats van in industriële getalen. De productie is dan ook heel beperkt. Ze worden gemaakt van enkel natuurlijke producten en verpakt in de kleine Hadithi mandjes, gesneden glazen flesjes (hergebruiken die handel!) of papieren pakjes gemaakt van olifanten uitwerpselen.

https://www.instagram.com/p/BpZ7HeXnGoV/?utm_source=ig_embed

De wereld binnenin Wildlife Works

Widlife Works biedt zoveel, alsook een kinderdagverblijf. Het was zo leuk om daar eens te stoppen. De kindjes zijn tussen twee en vijf jaar oud en leren allerlei dingen, van tellen tot meetkunde.

We gingen ook op bezoek bij het groene huis. Daar kweken ze hun eigen lokale bomen en de zaadjes worden ook verkocht aan de locals. De locals leren zo hun eigen bomen te kweken. Blijkbaar zijn vele van hun planten voldoende gegroeid (en dus niet opgegeten door olifanten die fan zijn van jonge plantjes). Dus, met andere woorden, hebben ze hier een organische boerderij workshop!

We bezochten ook Marasi, een lagere school met 690 studenten, 110 jonge kinderen en 19 leerkrachten. Wildlife Works heeft geld gedoneerd om de gebouwen te renoveren (of van nul op te bouwen). De kinderen, gehuld in groen en gele uniformen, waren heel enthousiast om ons te zien en namen ontelbare foto’s. Hartverwarmend moment!

Nog een feitje: de staat betaalt alleen de lonen van de leerkrachten in proportie tot het aantal klaslokalen. Dus de ouders moeten de leerkrachten betalen die niet door de staat betaald worden. Soms zijn er wel 70 kindjes in een klaslokaal!

Nadien zagen we Marungu, een secundaire school met 245 studenten tot 18 jaar in bruin en witte uniformen. Wildlife Works heeft ook hier geholpen met de opbouw van de klaslokalen. Naast de basics worden de leerlingen hier ook onderwezen over de klimaatsverandering en de effecten op de planeet, ziektes en economie.

Authentieke homestay

’s Avonds vertrokken Mathias en ik naar onze homestay voor die nacht bij Mercy’s familie. We stapten in een kleine auto waar nog 8 anderen in zaten en gingen op weg om Mercy en haar ouders te ontmoeten. Onderweg, in de duisternis, praatten we over relaties, religie en andere serieuze onderwerpen.

Bij onze aankomst werden we warm verwelkomd met warme chai thee (veel melk en suiker) door de mama van Mercy en nadien ook voorgesteld aan elk familielid. We babbelden uitvoerig over de Hadithi mandjes aangezien deze mandjes ook in deze familie gewoven worden omdat het een inkomen verzekert.

Daarna hielpen we ook met koken. De keuken was in een aparte modder hut met strooien dakje. Er waren twee vuurputjes gevuld met hout. Uiteraard begonnen mijn ogen al snel te tranen door de rook waardoor ik me afvroeg hoe deze mensen niet ziek worden. Toch hielp ik met het maken van de chapatis. Water + bloem + zout en een beetje suiker. Dat is het, een beetje olie op een ijzeren plaat en voila, chapatis!

Mercy maakte ook een Afrikaanse cake voor ons, genaamd een baksteen cake. Ik begreep vrij snel waarom toen de cake in mijn maag belandde… Tegen 20u30 was het eten klaar en aten we samen in de woonkamer. Na het eten praatten we nog wat na. Mathias en ik voelden alle rush van onze schouders vallen in deze gezellige warmte, we werden beiden stil en genoten enorm van dat moment.

Al bij al sliep ik best goed ook al werd ik onthaald door enkele gigantische kakerlakken in het squat toilet buiten. ’s Morgens vroeg was er al heel wat aan de gang (ja, ze beginnen hier voor zonsopgang te werken!). Ik hielp met vegen en probeerde zelfs een koe te melken. La Mama had al pannenkoeken gebakken voor ons. Mercy nam ons daarna op sleeptouw om de andere familieleden te leren kennen die allemaal dichtbij woonden. Zij weven ook allemaal om een inkomen te verdienen. We zagen ook met onze eigen ogen hoe moeilijk de droogte het maakt om op de agricultuur te kunnen rekenen.

Het werk begint nog maar pas

Een beetje later werden we opgepikt door de rest van ons team en de ‘rush’ begon opnieuw. Maar ik kon niet anders dan met tevredenheid terugdenken aan de voorbije kalme nacht bij deze geweldige familie, een avond waar ik zo van genoten had. Ik had echt graag langer gebleven, weg van de massa’s weg van internet, weg van alle gedoe in de Westerse wereld.

Eén met het Afrikaanse ritme, back to basics.

Op deze dag bezochten we de Taita, Duruma en Masai stammen. Hun familiestructuren waren enorm, groter dan ik ooit ergens anders had gezien. De faciliteiten dan weer wat minder. Letterlijk gewoon enkele houten stokken, hooi en versleten stukken stof. Enkele van de betere hadden mini kamertjes en een soort bed. Wat ik vooral interessant vond was observeren hoe deze families in elkaar zitten. De grootvader- en moeder vormen het middelpunt waarrond alles draait. Dochters worden vroeg uitgehuwelijkt en verlaten de familie. Schoondochters moeten bij de familie van hun echtgenoot wonen, wat uiteraard niet altijd vlotjes verloopt.

Het aantal kinderen gehuld in lukrake stukken stof was enorm. Ik zag vaak een jonge peuter aan moeders rok hangen terwijl een baby borstvoeding kreeg. Familie planning, familie planning, nog heel wat werk aan de winkel.

En dan, keerden we terug naar Mombasa. Na deze gedetailleerde uiteenzetting hoef ik het waarschijnlijk niet meer te benadrukken, maar wat een avontuur! Extreem intens, extreem betekenisvol. Deze trip zal me altijd bijblijven en me motiveren om nog harder te werken en nog beter te doen. We hebben mensen nodig die de huidige problemen aanpakken, mensen die de natuur en cultuur respecteren, mensen die voorstander zijn van de empowerment van vrouwen!