De laatste keer dat ik ontelbaar veel sterren en de Melkweg zag was alweer meer dan een jaar geleden. Hiervoor moest ik me in het midden van het Zuid-Amerikaanse Andesgebergte begeven. In België zo’n gedetailleerde sterrenhemel spotten is immers een zeldzaamheid. Toch zou het ook bij ons best imposant kunnen zijn. België, en dan vooral Vlaanderen, telt echter zoveel straatlantaarns en andere verlichtingselementen dat het voor een enorme lichtpollutie zorgt. Hierdoor zien we zo goed als nooit een zuivere sterrenhemel. Voor een perfect donkere lucht die je sterren garandeert moeten we naar onze Noorderburen.

Ik trok ervoor naar Friesland. Beginnend op het vasteland in Franeker en later door naar Ameland, één van de vijf bewoonde eilanden in de Waddenzee. Je kan er talloze sterren spotten zonder last te hebben van lichtvervuiling. Met mijn camera en statief in de rugzak trok ik erop uit voor een ultieme “Discover the dark” experience.

Het TravelRebel team verkende ook al enkele andere Wadden eilanden zoals Terschelling en Vlieland.

Het oudste planetarium ter wereld bewonderen

Starten deed ik met een lekkere lunch bij Hert fan Frjentsjer in de voormalige Bethelkerk van Franeker. Terwijl ik kon genieten van lokale kazen en andere Friese specialiteiten vertelde Govert Schilling, astronomisch journalist, meer over de schoonheid van de donkerte en de sterren. Ik werd al helemaal enthousiast voor de nacht en hoopte op een mooie klare hemel die me liefst ook de Melkweg kon laten zien.

Franeker is uitgegroeid tot de heimat van de Nederlandse astrologie. Dit heeft het te danken aan ene Eise Eisinga, een hoogbegaafde amateur-astronoom die het oudst nog werkende planetarium bouwde in zijn woonkamer. Er werd beweerd dat de Aarde uit zijn baan geslingerd zou worden door een botsing met de maan en Eisinga wilde het tegendeel bewijzen. In 1781 had hij zijn indrukwekkende planetarium klaar, dat tot op vandaag nog steeds ongelooflijk nauwkeurig werkt. Niet alleen het planetarium zelf, maar ook het huis waarin hij woonde is echt de moeite waard om te bezichtigen. Met onder andere het Korendragershuisje, het stadhuis en vele kleine boetieks vind je nog genoeg andere interessante hotspots in Franeker om er een ruime namiddag door te brengen. Na nog een koffie en een traditionele Friese Oranjekoek bij Brasserie De Stadstuin was het tijd om richting Ameland te vertrekken.

Met de boot naar Ameland

Er zijn geen verbindingswegen tussen het Nederlandse vasteland en de Waddeneilanden. Je kan er alleen naartoe met de boot. Afhankelijk van het soort boot ben je op twintig of vijftig minuten in Ameland. Het idee van op een eiland te zitten volledig afgezonderd van het vasteland gaf me al meteen een speciaal vakantiegevoel. En bij aankomst in Ameland werd dat unieke gevoel alleen maar sterker. Tijdens de zomermaanden kan het best druk zijn op de Waddeneilanden. Je kan er namelijk ook zeehonden spotten en dat brengt heel wat toeristen met zich mee. Ik was dan ook blij dat het al herfst was en we niet moesten afrekenen met vele andere toeristen. Ameland straalt namelijk zoveel rust uit dat je er zelf stil van wordt. Het golvende duinenlandschap met de zee op de achtergrond lijkt op een levend schilderij. En als kers op de taart staat er nog een perfect rood-wit gestreepte vuurtoren te schitteren als een juweel. Ik had maar twee minuten nodig om verliefd te worden op dit kleine eiland.

Leven op een eiland in de Waddenzee

We trokken naar Beachclub The Sunset voor een aperitief en wat hapjes. Met uitzicht op de Waddenzee mochten vis en zeevruchten uiteraard niet ontbreken. De zon daalde stilaan neer in de horizon en dus was het tijd om op pad te gaan. Het blauwe uurtje meemaken op het Amelandse strand om nadien langs de bossen verder de duisternis in te duiken. Terwijl de blauwe lucht voor een mooie weerspiegeling op het water van de zee zorgde, vertelde de gids ons meer over het leven op Ameland. Met minder dan vierduizend inwoners op een eiland leven zorgt voor een soort familiegevoel, al zijn inwoners van Hollum en inwoners van Nes toch nog vaak vreemden voor elkaar. Het was immers lang niet altijd koek en ei tussen het westen en het oosten van het eiland. Van het strand en de duinen beland je op enkele minuten tijd midden in het bos, een heel speciaal gevoel. De bomen werden bewust aangeplant om het strand te scheiden van de dorpen en om dieren aan te trekken. Er werden zelfs vijvers gemaakt om planten, bomen en dieren van zoet water te voorzien.

Waanzinnig uitzicht vanop de vuurtoren

Het einde van onze wandeling had nog een mooie verrassing in petto: de vuurtoren beklimmen. Deze fotogenieke reus op het eiland is een echte eyecatcher en demonstreert met trots en sierlijkheid zijn lichtstralen over Ameland. Enige conditie is vereist want het zijn best wat trappen die je op mag lopen vooraleer je boven op de vuurtoren staat. Maar de beklimming wordt méér dan beloond! Een machtig uitzicht over Ameland, de Waddenzee en zelfs Terschelling in de verte lag op ons te wachten. Een stevige wind blies door onze haren maar dat deerde niet. Het was even stil zijn en genieten.

De perfecte sterrenhemel

We trokken terug naar Beachclub The Sunset voor het tweede deel van onze maaltijd om vervolgens opnieuw het strand op te gaan. Het was intussen écht heel donker geworden en dus een uitgelezen moment om de hemel te aanschouwen. De weersvoorspellingen waren weinig hoopgevend maar we hadden geluk. De wolken dreven mooi uit elkaar en een machtig mooie sterrenhemel stond boven ons te prijken. En jawel, ook de Melkweg stond te blinken tussen de duizenden lichtpuntjes eromheen. Ik kon als een dolgelukkige kleuter mijn bed induiken.

Op eco-safari tussen de galopperende paarden

Na een deugddoende nacht en een stevig ontbijtbuffet in Hotel van Heeckeren stond er op dag twee nog één activiteit op het programma waar ik enorm naar uitkeek. We gingen namelijk op eco-safari door het Kooiduinen natuurreservaat. Met elektrische wagentjes reden we door het duinenlandschap naast tal van loslopende dieren. We konden verschillende soorten vogels spotten, koeien, schapen en zelfs paarden die zomaar in kudde voorbij galoppeerden. Van de duinen ging het door weidse vlaktes langs de Waddenzee. Het weer zat op deze tweede dag niet mee maar dat deerde niet. Met de jas goed dichtgeknoopt en een afdak boven ons hoofd was het een geweldige ervaring die ik niet snel zal vergeten. Een warme chocolademelk aan de open haard bij Grand Café van Heeckeren was het laatste wapenfeit van mijn verblijf op Ameland. De perfecte afsluiter!

Gastblogger Siemon Vanderhulst heeft twee grote passies: fotografie en reizen. Onlangs besliste hij freelance door het leven te gaan omdat beperkte verlofdagen en teveel routine niet aan hem besteed zijn. Fotograferen doet hij intussen ook professioneel en voorts houdt hij van creatieve uitdagingen.

“Ik doe graag wat anders dan anderen. De feestvakanties met vrienden liet ik enkele jaren geleden links liggen en ik begon te reizen naar bestemmingen die wat minder voor de hand liggen. Dat ben ik ook blijven doen. Af en toe heb ik zin om plaatsen te ontdekken die je niet elke dag op Instagram ziet voorbij waaien. Die hoeven niet altijd ver te zijn. Soms trek ik er gewoon een dag op uit in eigen land in het gezelschap van mijn fotocamera. Tijdsgebrek door mijn job beperkte me helaas vaak om lang te reizen. Maar hé, ik ben FREE-lancer nu!”

“Hoewel ik enorm kan genieten van rust en de natuur vind ik het ook super om nieuwe mensen te leren kennen en een feestje te bouwen. Zolang ik maar genoeg momenten heb om even te disconnecten van alle stress en files en om te genieten van al het mooie op onze planeet.”

 

.