Kolossaal naar het Colosseum

Rome, één van de grootste blikvangers van Europa, had ik nog steeds niet afgevinkt. Een historische stad vol trotse monumenten die stuk voor stuk geschiedenis ademen. Bovendien kan je er met het Colosseum één van de zeven wereldwonderen aanschouwen. Kortom, een must-do! Vol enthousiasme boekte ik een citytrip aan de zijde van mijn vader, want het zou een vader-zoon tripje worden.

Onze reis begon gezellig druk. Nuja, zo druk dat het niet meer gezellig te noemen was. Het vliegtuig was goed gevuld en vanaf onze eerste voet op Italiaanse bodem zaten we midden in een onophoudelijke mensenmassa die je in een lekker chaotische sfeer hield. Verheugd was ik dan ook dat we een kleine hostel hadden geboekt aan de rand van de stad en geen populair, toeristisch hotel in het drukke centrum. Luxe hadden we niet, warm water bleek geen evidentie, maar rustig zaten we wel. Geen betere manier om even te bekomen van al die drukte.

Selfiesticks en zonnebrillen

Het Colosseum stond uiteraard met stip bovenaan op onze activiteitenlijst. Volgens Tripadvisor waren we er best vroeg bij om wachttijden te vermijden. Budgettair en praktisch gezien bleek de metro het meest voordelige transportmiddel in Rome. Het was bovendien ook een ecologische manier om ons te verplaatsen dus dit werd het vervoer voor de komende dagen. Fris en monter stapten we op de metro vroeg in de ochtend, om snel aan de kassa van het Colosseum te verschijnen. Iets minder fris en monter stapten we weer uit, want de mensenzee die ons vergezelde op de metro had de gevoelstemperatuur al zo’n 15 graden doen stijgen. Als een vloedgolf stroomden we vanuit de metro rechtstreeks naar de kassa’s van het Colosseum, want daar bleken alle mede-metroreizigers ook naartoe te gaan. Samen gezellig in de file, terwijl de zon ons meteen trakteerde op wat extra sproeten en we onze ogen al de kost konden geven met een machtig uitzicht op het Colosseum.

https://www.instagram.com/p/Bveye4zFEM7/

Al snel werd duidelijk dat we ons niet zouden vervelen tijdens het aanschuiven. Er werd ons immers vanalles aangeboden om het wat gezelliger te maken. We hadden keuze uit diverse kleuren selfiesticks, sleutelhangers, armbandjes, zonnebrillen en petjes. Ook kregen we Afrikaanse beeldjes aangeboden als teken van vriendschap en werden we veelvuldig gevraagd of we geen dorst hadden en een flesje water nodig hadden. Water hadden we al voorzien, een zonnebril stond al op onze neus en een selfiestick was niet meteen iets waar we op zaten te wachten. We bedankten dus vriendelijk. Twee meter verder kregen we opnieuw een flesje water aangeboden, én een selfiestick, én een zonnebril. We bedankten opnieuw vriendelijk, en nog eens, en nog eens. Eindelijk aangekomen aan de kassa konden we nog geen hoera roepen. We kregen een ticket met daarop een tijdstip om het Colosseum te betreden. En ook daarna wachtte ons nog een wachtrij van een uurtje. Ik deed mijn best om het humeur van mijn steeds ongeduldige vader op peil te houden.

Eindelijk!

Het was intussen middag en eindelijk was het zover: het Colosseum bezichtigen! Ik verheugde me al op de prachtige foto’s die ik zou kunnen maken. Ik ben gepassioneerd door fotografie en keek er enorm naar uit om alles vast te leggen op camera. Ik kies al eens graag voor een ander beeld dan wat je doorgaans ziet passeren en had wat leuke dingen in gedachten. Maar met de beste wil van de wereld was het onmogelijk om hetgeen in mijn hoofd zat te produceren in realiteit. De tijd nemen om mijn fototoestel in te stellen, alles mooi te kadreren, andere hoeken uit te proberen, … Neen, dat zat er niet in. Een mooie cleane foto maken zonder ongewenste objecten en mensen evenmin. Die bekom je alleen na heel wat gepruts in Photoshop. Of je hebt ongelooflijk goede connecties en mag eens terugkomen tijdens sluitingstijd. Alleen dan zal je ook echt kunnen genieten van de historie en de majestueuze identiteit van het eeuwenoude mirakel waarin je vertoeft. Drummende medetoeristen maken dat immers onmogelijk tijdens een gewoon bezoek. Het gaat er ongeveer als volgt aan toe: drummen, snel uitzicht bekijken, selfie en weer doorgaan.

https://www.instagram.com/p/BwANJWwFopY/

Lunchen op een Italiaans terras

Na al dat wachten en drummen was het hoog tijd was om een hapje te eten, want dat hadden we al van ’s ochtends niet meer gedaan. Snel een gezellig Italiaans restaurantje zoeken dus! Zoeken was het juiste woord, snel was minder van toepassing. Samen met honderden anderen zetten we onze zoektocht in naar een cosy en zonnig terras, want binnen eten met zo’n prachtig weer zou jammer zijn. Ondanks al een paar moedige kilometers in de benen konden we nog steeds geen plaatsje op een terras bemachtigen. We besloten dus maar te wachten bij een tof restaurant om de plaats van enkele klanten met een gevulde maag af te lossen.

 

In mensenstoet door het historische centrum

Na het Colosseum wilden we graag de Trevifontein bezichtigen, een andere must-do in Rome. De vele foto’s die je hiervan ziet passeren op Instagram deden me wel al vermoeden dat we er niet alleen zouden zijn. Gezwind tussen de vele andere toeristen door trokken we erheen. In mensenstoet tot aan de fontein, glimpje opvangen en weer door. Een foto voor op Instagram? Oké dan maar! Mezelf, honderd toeristen en een topje van de fontein op de foto: check!

De rest van de dag brachten we verder door in het historische centrum. De drukte had ons echter zo moe gemaakt dat we ervoor kozen om gewoon nog wat rond te wandelen zonder de hotspots echt binnen te gaan. Daar hadden we na het vele wachten in de voormiddag ook geen tijd meer voor. Volledig afgepeigerd kwamen we ’s avonds onze hostel binnen. Het duurde dan ook niet lang vooraleer we als een blok in slaap vielen.

https://www.instagram.com/p/BwZzsXhlnx3/

Ja, er zijn ook rustige plekjes in Rome!

Opnieuw zo’n chaos en hectiek daar hadden we op onze tweede dag in Rome nog weinig zin in. We besloten daarom om rustigere oorden op te zoeken. Na een lekkere koffie en ontbijt in Café Bistrot Foodie vlakbij onze hostel trokken we naar het Parco degli Acquedotti, een groene long aan de rand van de stad. Je kan er niet alleen mooie natuur bewonderen maar ook eeuwenoude aquaducten. Vanaf het moment dat we de metro afstapten belandden we meteen in een andere wereld. Langs een gemoedelijk, rustig wijkje wandelden we richting het park en eens daar aangekomen kwamen we terecht in een oase van rust. Genieten van het uitzicht, van de aquaducten en van de natuur om ons heen. Dit was echte quality time tussen vader en zoon! Hier had ik ook de kans en de tijd om mijn fototoestel waardig te benutten. We brachten er een hele voormiddag door om vervolgens toch maar terug te keren naar het centrum. Al kozen we ervoor om de meest populaire hotspots toch maar links te laten liggen en de iets minder gekende bezienswaardigheden te bezoeken.

Ga op zoek naar verborgen parels

Rome, het staat afgevinkt. En het is waar: de stad is waanzinnig mooi en ademt vanuit elke hoek geschiedenis. Dat verklaart natuurlijk ook de populariteit. Maar iets kan ook té worden. Rome is té populair geworden, té druk, té gehypet, té toeristisch. Net zoals je weleens genoeg kan krijgen van teveel chocolade werden de mensenmassa en de toeristische sfeer in Rome even teveel voor mij. De geschiedenis van de stad beleef je nog en die zal blijven bestaan. De authenticiteit en de lokale cultuur daarentegen gaat steeds meer verloren en dat is bijzonder jammer. De toerist staat centraal en dat is ook logisch. Zowat de hele stadseconomie draait er intussen rond en wij zorgen voor het brood op de plank van de Romeinen. Hier iets aan veranderen is dus moeilijk. De steeds uitgebreidere transportmogelijkheden zorgen echter voor een bredere waaier aan opties tijdens je citytrip. Moet je echt in het centrum van Rome zijn om Romeinse geschiedenis op te snuiven? Natuurlijk niet! Ons tripje naar de rand van de stad maakte dit al snel duidelijk. Een stad heeft altijd verborgen pareltjes en het geeft je gegarandeerd meer voldoening als je deze kan ontdekken. Bovendien beleef je er wellicht veel meer de échte cultuur en authenticiteit van de stad. En wat ik zelf nog het leukste vind: uitpakken met een foto die niemand heeft. Al mag je er ook niet té hard mee uitpakken. Laten we het massatoerisme houden waar het is en de mooie, ongerepte plekjes in ere houden.

https://www.instagram.com/p/Bvt-yQ-lrNJ/

https://www.instagram.com/p/BwUz1-uFpM2/

Over gastblogger Siemon Vanderhulst

Siemon Vanderhulst heeft twee grote passies: fotografie en reizen. Onlangs besliste hij freelance door het leven te gaan omdat beperkte verlofdagen en teveel routine niet aan hem besteed zijn. Fotograferen doet hij intussen ook professioneel en voorts houdt hij van creatieve uitdagingen.

“Ik doe graag wat anders dan anderen. De feestvakanties met vrienden liet ik enkele jaren geleden links liggen en ik begon te reizen naar bestemmingen die wat minder voor de hand liggen. Dat ben ik ook blijven doen. Af en toe heb ik zin om plaatsen te ontdekken die je niet elke dag op Instagram ziet voorbij waaien. Die hoeven niet altijd ver te zijn. Soms trek ik er gewoon een dag op uit in eigen land in het gezelschap van mijn fotocamera. Tijdsgebrek door mijn job beperkte me helaas vaak om lang te reizen. Maar hé, ik ben FREE-lancer nu!”

“Hoewel ik enorm kan genieten van rust en de natuur vind ik het ook super om nieuwe mensen te leren kennen en een feestje te bouwen. Zolang ik maar genoeg momenten heb om even te disconnecten van alle stress en files en om te genieten van al het mooie op onze planeet.”

Instagram: https://www.instagram.com/sik_photographic/